Usled vojničkih poraza, koje su austrijske armije pretrpele u Italiji i u Srbiji 1738. g., nadirali su Turci ka Beogradu i na osnovu Požarevačkog mira od 1739 g. predali su Austrijanci Beograd Turcima. Pre svoga odlaska ponovili su svireposti prema Jevrejima i proterali mnoge porodice u unutrašnjost Austrije. Među proteranim bio je i čuveni Rabin Šelomo Monejan1), koji je primljen za rabina u Rausnicu. Tamo su ga visoko ceniti i nazivali ga sefardskim naučnikom, ma da u Beogradu nije bio glavni rabin.
Povratkom Turaka u Beograd došao je na mesto glavnog rabina Šelomo Šalem, iz Soluna. On se smatra kao rabinska ličnost, koja se podjednako štuje i kao talmudista i kao besednik i teolog. Njegovo se ime spominje u raznim delima i njegov dobar glas prodro je do Amsterdama, čija ga je velika i ugledna sefardska opština pozvala za rabina. Rabin Šalem uživao je i u Amsterdamu veliko poštovanje, i poznati pisac Azolaj, koji je bio kod njega u Amsterdamu, priča o njegovom ugledu u svima krugovima.2) Štampane su njegove knjige „Divrej Šelomo", apologetika, Frankfurt na Odri 1753. g., „Lev Šalem", I; II, III i IV deo tih rasprava nije štampan, kao i mnogi rukopisi koje Azolaj spominje. Pisao je uvod za knjigu tpl 1X2 „Peer Hador", prevod responza od Majmonida sa arapskog, i mnogi su ga pisci molili za uvodnu reč za svoje knjige. Među ostalim dao je uvod za štampanje „Pentateuha" (pet knjiga Mojsi
1) U oceni navedene knjige potpisuje se R. Monejan kao izgnanik iz Beograda.
jevih) od 42 reda u kome svaka strana počinje sa slovom „vav". Drugo izdanje te biblije lično je slagao u bečkoj štampariji Izrael ben Hajim, otac Hajima Daviča iz Beograda, koji je pisao uvod na španskom jeziku. Sprema Rabina Šalema u rabinskoj literaturi bila je opšte poznata, čemu svedoči i njegova knjiga u dva dela „Šone Halahot". Azolaj ističe i njegovu besedničku spremu, od koje je, uostalom, ostao trag u jednoj štampanoj besedi na španskom jeziku, štampanoj u Amsterdamu 5525 (1765. g.). Beogradska sefardska opština nije popunila počasno zvanje glavnog rabina, dok je Rabin Šalem živeo, i katkad mu se obraćala za mišljenje, te se on u tim prilikama potpisivao „rabin amsterdamski i beogradski".
R. Šalem umro je u Amsterdamu 1781. g.
Od povratka Turaka u Beograd ojačana je sefardska opština doseljenicima sa Orijenta i u godinama mira mogli su se i Jevreji i njihove opštine blagodetno razviti. Živahni trgovački saobraćaj sa Zemunom primamio je mnoge jevrejske porodice da se tamo nastane i u 1750. g. bilo je u Zemunu preko sto jevrejskih porodica. Sopron spominje imena predsednika Majera Rehnicera i Rabina Jerohama, koji su upravljali jevrejskom opštinom. Mir u zemlji i pogranična trgovina sa Zemunom pružili su mogućnost i beogradskim Jevrejima, da se oporave i da dođu do izvesnog blagostanja.
U eškenaskoj opštini po povratku Turaka primećuje se naglo opadanje. Rabin Levi Jerušalmi napustio je u svojim starim danima Beograd, primivši poziv temišvarske opštine, gde je ostao do svoje smrti. Na njegovo mesto došao je Rabin Natan Gincburg, koji je upravljao rabinatom do 1754. god. Kao naučnika od glasa pozvala ga je odavde velika jevrejska opština u Budimu za rabina, koje je zvanje vršio do svoje smrti u 1781. godini.
Kao vidni ostatak toga doba jeste jevrejsko groblje u Paliluli, koje je osnovano u prvoj polovini XVIII veka. Sudeći po velikom prostoru koji zauzima, može se zaključiti, da je broj Jevreja opet znatno porastao i da je većina opštinara stanovala na dunavskom kraju. Nije isključeno da su i ranija groblja bila u tom kraju i da su nađeni spomenici u okolini Varoš-kapije preneti odande zlonamerno.
Sva copyright prava ima B'nei B'rit loža Srbija 676 i ona je saglasna da se knjiga objavi kao web prezentacija doprinoseći time predstavljanju istorije Jevreja Balkana i to bez bilo kakve finansijske nadoknade.
