Prilikom sprovodjenja mera na očuvanju tekovina socijalističke revolucije, kako su organi vlasti uobičavali predstavljati drakonske kazne prema licima osumnjičenim da rade protiv naroda i države, četrdesetoro gradjana opštine Kladovo, dobili su dugogodišnje kazne lišenja slobode s prinudnim radom, povodom optužbi da su prihvatili da budu članovi organizacije koja bi preuzela vlast u Kladovu pošto se kralj Petar bude vratio u zemlju. Takvu presudu Okružnog suda Oblasti Timočke u Zaječaru br.105/50 od 17.10.1950, na sednici održanoj 3.4.1951. potvrdilo je veće Vrhovnog suda Narodne Republike Srbije, u čijem su sastavu bili predsednik veća Momčilo Ćirić, članovi veća Radomir Stanković i Vojka De Majo. Vrhovni sud kroz svoju presudu Kž-1224/50 ocenio je da nedopuštene radnje treba kazniti sa ukupno 393 godina lišenja slobode za četrdesetoro optuženih, uz konfiskaciju imovine za njih šestoro i gubitak gradjanskih prava za sve, sa prinudnim odnosno popravnim radom. Ignorisane su tvrdnje hrabrijih od njih, iznete u žalbama ili na glavnom pretresu, da su priznanja u prethodnom postupku dali pod prinudom, kao i okolnosti da navodnom organizatoru, čiji identitet je sudu poznat, nije sudjeno skupa sa kladovskim pobunjenicima, dok je njegov neposredni saradnik navodno istovremeno kažnjen pred istim sudom Timočke oblasti, ali u drugom krivičnom predmetu
Vojka De Majo rodjena je 1913.godine u kući Moše de Majo, u jalijskoj ulici Djerdap, zvanoj i Jevrejski Dardaneli. Njen brat bio je David-Dida De Majo. On je svojevremeno bio blizak sovjetskoj obaveštajnoj mreži Mustafe Golubića. Njihova tetka Regina De Majo prethodno je krajem XIX veka bila privremeno udata u Turnu Severinu, u porodici Faro, a njihova strina Sarina potomak je čuvene sefardske porodice Ozer iz Turnu Severina. Dida De Majo imao je značajnu ulogu u francuskom Pokretu otpora. U pismu iz 1964.godine Andre Marlo je lično posvedočio da je D. De Majo učestvovao u njegovom spašavanju iz gestapovskog zatvora.
Krajem septembra 1948. Dida De Majo je uhapšen zbog prosovjetskog držanja. Više meseci proveo je u zatvoru na Adi Ciganliji, da bi krajem 1949. bio prebačen na Goli otok. Doživeo je stravična mučenja. Bio je u zloglasnom logoru Petrova rupa. Pušten je iz logora aprila 1953.g. Pod imenom Toma, prisutan je u romanu Antonija Isakovića Tren 2. Umro je 24.jula 1964. Njegovu biografiju napisao je Milan Radanović /Zbornik 9 Jevrejskog istorijskog muzeja, 2009./
U oba slučaja tužioci su bili isti. Sudijama preostaje sud vremena. Slava osudjenim žrtvama!
http://www.rastko.rs/rastko/delo/12773
Kž.-1225/50
U IME NARODA
Vrhovni sud Narodne Republike Srbije u Beogradu, u veću sastavljenom od sudija: Momčila Ćirića, kao predsednika veća, Vojke Demajo i Radomira Stankovića, kao članova veća i pravnog referenta Olge Stanimirović, kao zapisničara, u krivičnom predmetu protiv opt. Petra Gicića iz Velike Kamenice i dr. zbog krivičnog dela iz čl.3.t.8. i kriv.dela iz čl.8. Zakona o krivičnim delima protiv naroda i države, rešavajući po žalbama Javnog tužioca timočke oblasti B.br.106/50 od 17 oktobra 1950 godine i branioca optuženih: Petra Gicića, zemljoradnika iz Velike Kamenice, Ilije Stanojevića iz Velike Vrbice, Petra Munćanovića iz Velike Kamenice, Bogoja Jovanovića iz Korbova, Vojislava Jankovića, Velizara Jankovića i Milivoja Munćanovića iz Velike Kamenice, Nikole Stanojevića iz Velike Vrbice, Dimtrija Stepanovića, Petra Stepanovića i Milisava Bošnjakovića iz Rtkova, Nikole Jenića iz Velike Kamenice, Ilije Šolkotovića iz Korbova, Vojislava Turlikića iz Grabovice, Djordja Prvulovića iz Rtkova, Ilije Stankovića iz Davidovca, Djordja Gicića, Petra Pišljagića, Miodraga Nastasijevića i Vidoja Prvulovića iz Velike Kamenice, Dimitrija Picajkića iz Korbova, Svetolika Dabeskovića iz Grabovice, Nikole Urlojevića iz Male Vrbice, Vojislava Nikolića iz Velike Vrbice, Bogoja Burtanovića iz Velike Vrbice, Nikodija Todosijevića iz Rtkova, Dimitrija Jovanovića, Krste Grekulovića, Manjola Trailovića, Antonija Šćojića, Zaviše Trailovića iz Rtkova, Petra Paunovića iz Kladušnice, Dimitrija Zbrkića, Dimitrija Turanovića iz Sipa, Milana Dimitrijevića, Riste Nikolića iz Velike Vrbice, Nikole Verbunkića iz Rtkova, Jovana Simića iz Grabovice i Milana Bunića iz Kostola- uloženim protiv presude Okružnog suda oblasti timočke u Zaječaru K.106/50 od 7 oktobra 1950.g, po saslušanju pomoćnika javnog tužioca NR Srbije Milorada Gavrilovića, u sednici održanoj na dan 2.april 1951.g. doneo je sledeću PRESUDU ODBIJA SE kao neosnovana žalba branioca optuženih….